Op weg naar het nieuwe fietsseizoen
Het is maar goed dat we de kortste dag al weer een tijdje achter de rug hebben. Dat betekent dat de avonden weer ietsiepietsie langer zijn en dat het 's morgens ook al wat vroeger licht wordt. Toen mijn wekker vanmorgen om 8.00 uur afliep en ik door het slaapkamerraam heen het licht van de opkomende zon zag, werd ik blij. Want we gaan weer de goede kant op. En een gloednieuw fietsseizoen staat voor de deur. Alhoewel het wel even doorzetten was toen ik buiten in de koude wind naar de schuur liep om mijn fiets klaar te maken voor de gravelrit die op het programma stond.
Kleumen
Kleumend in de ijskoude wind stonden al een aantal dappere trappers te wachten op de straat voor Henk Pen voor de tweede 'open gravelrit' van de HTFC. Een initiatief van Toerders 1. En Toerders 2 ook van harte welkom, daarmee een lans brekend voor gravelen als clubactiviteit, hetgeen ik als gravelliefhebber erg kan waarderen. Twee weken geleden vond er ook al een gravelrit plaats. Toen was ik eveneens van de partij. Richting De Lutte gingen we. Een stevige rit van rond de 90 km. Met een pauze: even weer bij bloed komen met koffie die gastvrij geschonken werd in een boshut midden op het Lutterzand. Ik weet nog dat ik dacht: 'Mooi, we zijn al bijna op de helft. We hebben mooie kilometers achter de rug. Nu gaat het roer weer richting Haaksbergen.' Maar ja, toen kwamen er een paar stevige mtb-tracks bij de Tankenberg met klimmen en dalen. Voor de echte mountainbiker uiteraard een leuke uitdaging, maar ja, dat ben ik niet. Als gravelaar ben ik niet zo handig in het soepel door de kombochtjes rollen en het met speels gemak dansen over de vele hoogliggende boomwortels. Ik ben zelfs een keer van de fiets gestuiterd. Gelukkig heeft niemand dat gezien, nou ja, bijna niemand dan, en stonden mijn fietsmaten geduldig op mij te wachten bij de uitgang van het bos. Al met al wel een hele mooie rit, waar ik goed op terug kijk.
N.O.A.D.
De rit van vandaag was iets minder grillig. Ik had de route al een keer eerder gereden, dus ik wist een beetje wat me te wachten stond. Door het Lankheet richting Mallumse Molen, over de mooie kerkepaden van Beltrum richting Borculo en vanaf de Leo Stichting helemaal langs de Slinge naar Groenlo. Een prachtige route. Wel een stevige wind, dus het was zaak om dicht op elkaar te kruipen. Dat lukte niet altijd, dus het was af en toe stevig doortrappen met de wind vol op kop - ik zeg altijd tegen mezelf: 'n.o.a.d.', nooit opgeven, altijd doorgaan - maar we kwamen behouden aan bij het Brouwersnös in Groenlo, waar we bij het haardvuur genoten van hete koffie met appeltaart. En verder ging het weer, langs de Leemputten richting Zwillbrock en daarna via Rekken weer naar huis. Alweer een mooie rit. En leuk om op stap te zijn geweest met mensen waar je anders misschien niet zo snel mee samen fietst.
Nieuw
Voor mij is het een uitdaging om de grenzen op te zoeken van mijn fietsliefhebberij. Daarom vind ik zo'n gezamenlijk avontuur met de T1-rijders leuk om te doen. Maar sowieso ook het samen rijden van gravelritten is leuk en gezien de uitkomst van de gravelbike-enquête zijn er meer liefhebbers onder ons. Hoe we het rijden van gravelritten als club mooi kunnen oppakken, gaan we bekijken. Daarover later meer. Ik ben in ieder geval al geïnspireerd. Maar nu eerst wat anders, want de racer kan weer uit de mottenballen. Volgende week begint het Gericht Fietsen weer. Ik moet zelfs mijn wegkapitein-skills weer even oppoetsen, zag ik op het rooster. Op naar het nieuwe fietsseizoen!
Karel Masselink
