Tien fanatieke fietsers stonden vanmorgen om klokslag 8.00 uur startklaar buiten voor de fietswinkel van Scholten. Voor de inmiddels roemruchte, jaarlijkse 200K rit van toerders 2. Helaas twee afzeggingen. Deze rijders krijgen volgend jaar een nieuwe kans, zullen we maar zeggen. 

GEEN HAND VOOR OGEN
Na uitgezwaaid te zijn vanaf de Molenstraat, trokken we vol goede moed ten strijde op de eerste kilometers. Maar het was mistig. Behoorlijk mistig. Zo erg, dat onze brillen ervan besloegen. Richting Rekken ging het nog wel, want daar kenden we de weg. Rijdend achterlangs Winterswijk was het erger. Op goed geluk volgden we de achterwielen van degenen die voor ons reden, maar we zagen bijna geen hand voor ogen. Ik hoorde één van de voorfietsers zelfs mompelen: 'we moeten maar op het geluid afgaan'. Aiaiai, dacht ik nog. Maar gelukkig, als bij toverslag brak toen het zonnetje door en verdween de mist in een mum van tijd. En zo bleef het de hele dag. Mooi zonnig, niet te warm. En weinig wind. Perfecte omstandigheden.

KLINKERWEGEN
De Achterhoek is bezaaid met klinkerwegen, zo ondervonden we. Dat was wel even wennen. Langdurig gehobbel en getril. Ach, het had ook wel wat. Dus het klagen stopte uiteindelijk vanzelf. Na een kilometertje of 85 was het wel zo'n beetje tijd voor de koffie. Onze opperfietser Gertin had dat allemaal uitmuntend geregeld. Bij restaurant Engbergen in Gendringen was de koffie al vers gezet. Geen koffie zonder appelgebak natuurlijk, dus de ergste energiebehoefte kon weer snel worden aangevuld. En voort ging het weer. Nog dieper de Achterhoek in. Via Dinxperlo (met rondje om de kerk) naar 's Heerenberg. Ik probeerde onder het fietsen nog te wijzen op de voortreffelijke kwaliteit van restaurant Van Hal in Voorst waar we langs fietsten. Ik signaleerde bij de rijders om mij heen geen herkenning. Jammer, de halve haantjes van Van Hal zijn toch wereldberoemd in het oosten des lands. Een heuse klim (nou ja klim, een klimmetje eigenlijk) volgde bij Montferland. De Peeskesbult. In no-time waren we er al weer overheen gereden. Piece of cake.

AWKWARD
Via Didam en Angerlo koersten we richting de pleisterplaats voor de lunch. Die lunch (bij kilometerstand 123) genoten we op het terras van het Wapen van Bronkhorst in het buitengewoon schilderachtige stadje dat zo fraai langs de IJssel ligt. Terwijl we wachtten op de tien uitsmijters - achteraf hoorde ik van de enige dame in ons gezelschap dat ze eigenlijk griezelde van spiegeleieren die niet helemaal doorbakken zijn, maar toch wel genoegen nam met een bord met het eierdooierrijke gerecht - ging het opeens over ORS. Het bleek een middeltje, een poedertje, te zijn tegen spierkramp en voor het opvijzelen van het vochtgehalte in je lichaam. Het werd ietwat awkward toen het ging over ASSOS. Ingebracht door een niet nader benoemd persoon in ons gezelschap. We weten allemaal dat zonnebrandcrème helpt tegen zonverbranding. ASSOS bleek ook een middeltje te zijn, een crèmepje, om een pijnlijk zitvlak mee te verzorgen. De toepassing van dit middeltje deed onze fantasie echter geheel op hol slaan. Uiteraard klopten die fantasieën die uitgebreid werden gedeeld van geen kant met de werkelijkheid, maar de toon was al gezet. Niets meer aan te doen.

OP NAAR HUIS
Het laatste deel van de reis brak aan. Op naar huis. Via Gorssel reden we binnendoor richting Laren. In Laren werden we opeens toegejuicht. Alsof we aan een etappe van een wielerwedstrijd meededen. Verrast keken we op. Daar ontwaarden we het gezicht van onze handbiker Johan. Hij was daar kennelijk neergestreken in de nabijheid van enkele andere HTFC-coryfeeën. Na de begroetingen en wat fotoposes bestegen we onze fietsen weer voor het laatste eindje. Met een beetje zuchten en steunen ging het wel, maar de kilometers verdwenen als sneeuw voor de zon onder onze banden. Toen we eenmaal de veilige dorpsgrenzen van Haaksbergen gepasseerd waren, lonkte het terras. Met de nodige biertjes en wat borrelhapjes werd de rit afgesloten. De ruim 200 afgelegde kilometers werden uitgebreid gelinkt en gedeeld met wie het ook maar wilde horen of lezen.

Een toprit was het, zonder vlek of rimpel (voor het gemak de ASSOS-affaire niet meegerekend). Gereden door een mooi gezelschap. 200K was voor menigeen een nieuw bereikte mijlpaal. Ook voor mij. Hulde speciaal aan Margreth, de enige dame in ons midden. Zij hield kranig en bewonderenswaardig stand in het hanenhok!

Karel Masselink

https://nl.wikiloc.com/routes-fietsen/rond-de-grens-van-de-achterhoek-79901361